บทสวดปฏิจจสมุปบาท (แปล)

(นำ) หันทะ มะยัง ปะฏิจจะสะมุปปาทะธัมมะปาฐัง ภะณามะ เส ฯ

(รับ) อิธะ ภิกขะเว อะริยะสาวะโก

ปะฏิจจะสะมุปปาทัญเญวะ สาธุกัง โยนิโส มะนะสิกะโรติ

ภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ย่อมกระทำไว้ในใจโดยแยบคายเป็นอย่างดี ซึ่งปฏิจจสมุปบาทนั่นเทียว ดังนี้ว่า

อิมัส๎มิง สะติ อิทัง โหติ

ด้วยอาการอย่างนี้ เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ย่อมมี

อิมัสสุปปาทา อิทัง อุปปัชชะติ

เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนั้นจึงเกิดขึ้น

อิมัส๎มิง อะสะติ อิทัง นะ โหติ

เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี

อิมัสสะ นิโรธา อิทัง นิรุชฌะติ

เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนั้นจึงดับไป

ยะทิทัง

ได้แก่สิ่งเหล่านี้ คือ

(บางที่เริ่มสวด ณ จุดนี้)

อะวิชชาปัจจะยา สังขารา

เพราะมีอวิชชาเป็นปัจจัย สังขารทั้งหลายจึงมี

สังขาระปัจจะยา วิญญาณัง

เพราะมีสังขารเป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี

วิญญาณะปัจจะยา นามะรูปัง

เพราะมีวิญญาณเป็นปัจจัย นามรูปจึงมี

นามะรูปะปัจจะยา สะฬายะตะนัง

เพราะมีนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะจึงมี

สะฬายะตะนะปัจจะยา ผัสโส

เพราะมีสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี

ผัสสะปัจจะยา เวทะนา

เพราะมีผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี

เวทะนาปัจจะยา ตัณหา

เพราะมีเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี

ตัณหาปัจจะยา อุปาทานัง

เพราะมีตัณหาเป็นปัจจัย อุปาทานจึงมี

อุปาทานะปัจจะยา ภะโว

เพราะมีอุปาทานเป็นปัจจัย ภพจึงมี

ภะวะปัจจะยา ชาติ

เพราะภพเป็นปัจจัย ชาติจึงมี

ชาติปัจจะยา ชะรามะระณัง

เพราะมีชาติเป็นปัจจัย ชรา มรณะจึงมี

โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสา สัมภะวันติ

ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัสและความคับแค้นใจก็มีพร้อม 

เอวะเมตัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะสะมุทะโย โหติ

การเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งปวงนี้ จึงมีด้วยประการฉะนี้

อะวิชชายะเต๎ววะ อะเสสะวิราคะนิโรธา สังขาระนิโรโธ

เพราะอวิชชาดับไปไม่เหลือ สังขารจึงดับ

สังขาระนิโรธา วิญญาณะนิโรโธ

เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ

วิญญาณะนิโรธา นามะรูปะนิโรโธ

เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ

นามะรูปะนิโรธา สะฬายะตะนะนิโรโธ

เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ

สะฬายะตะนะนิโรธา ผัสสะนิโรโธ

เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ

ผัสสะนิโรธา เวทะนานิโรโธ

เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ

เวทะนานิโรธา ตัณหานิโรโธ

เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ

ตัณหานิโรธา อุปาทานะนิโรโธ

เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ

อุปาทานะนิโรธา ภะวะนิโรโธ

เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ

ภะวะนิโรธา ชาตินิโรโธ

เพราะภพดับ ชาติจึงดับ

ชาตินิโรธา ชะรามะระณัง

เพราะชาติดับ ชรามรณะจึงดับ

โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสา นิรุชฌันติ

ความโศก ความคร่ำครวญ ทุกข์ โทมนัส และความคับแค้นใจจึงดับ

เอวะเม ตัสสะ เกวะลัสสะ ทุกขักขันธัสสะ นิโรโธ โหตีติ

การดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งปวงนี้ จึงมีด้วยประการฉะนี้